Στο ρόλο του Γενικού Διευθυντή των ελληνικών ξενοδοχείων ήταν αφιερωμένο το 6ο Πανελλήνιο Συνέδριο Ξενοδοχειακής Διοίκησης του ΔΡΑΤΤΕ, που πραγματοποιήθηκε 7 & 8 Μαρτίου 2009, στο ξενοδοχείο Ledra Marriott, υπό την αιγίδα του Υπουργείου Τουριστικής Ανάπτυξης. Κατά τη διάρκεια του συνεδρίου, παρουσιάστηκαν τα κύρια συμπεράσματα της Πανελλήνιας έρευνας που πραγματοποίησε το ΔΡΑΤΤΕ για τη σχέση Ξενοδόχου και Γενικού Διευθυντή. Μια σχέση πολλά αμφιλεγόμενη κατά πολλούς.

Επιπλέον, ομιλητές από το χώρο των ξενοδοχείων και της τουριστικής εκπαίδευσης, μίλησαν για το ρόλο του Γενικού Διευθυντή ξενοδοχείου καθώς και για εργαλεία αποτελεσματικού management, ενώ ακολούθησε συζήτηση σχετικά με τη διεθνή κρίση που επηρεάζει σημαντικά τον κλάδο του τουρισμού.

Το συνέδριο χαιρέτησαν, ο Γενικός Γραμματέας της δια βίου μάθησης του ΥΠ.Ε.Π.Θ. Κωνσταντίνος Κουσκούκης, όπως επίσης η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Άντζελα Γκερέκου και ο Πρόεδρος του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου Γεράσιμος Φωκάς με μήνυμά τους.

Πανελλήνια Έρευνα - Συμπεράσματα

Το Ινστιτούτο Τουριστικών Ερευνών και Μελετών του ΔΡΑΤΤΕ διενήργησε έρευνα που είχε ως σκοπό τη μελέτη της διοικητικής σχέσης των ξενοδόχων και των Γενικών Διευθυντών ξενοδοχείων. Σ’ αυτή συμμετείχαν 146 ξενοδόχοι και 163 Γενικοί Διευθυντές από ξενοδοχεία πόλεως και resort 3, 4 και 5 *.

Στην έρευνα αυτή διαπιστώθηκε ότι οι ξενοδόχοι και οι διευθυντές συμφωνούν σε πλήθος θεμάτων, όπως στο έργο που παραδοσιακά αναλαμβάνει κάθε πλευρά. Οι πληρωμές είναι αντικείμενο του ξενοδόχου, ο έλεγχος κόστους και οι συναλλαγές και συμφωνίες με τα τουριστικά γραφεία αντικείμενο του διευθυντή και ο σχεδιασμός πολιτικών κοινό θέμα. Επίσης, οι ξενοδόχοι δεν θεωρούν το διευθυντή αναιδή, αυθαίρετο, φυγόπονο και αναποτελεσματικό. Αυτό συνεπάγεται ότι υπάρχει σεβασμός στο ρόλο της θέσης από πλευράς εργοδοσίας.

Οι διευθυντές από την άλλη πλευρά, δηλώνουν ικανοποιημένοι από την αμοιβή τους και εντοπίζουν ως κύρια προβλήματα την άγνοια των ιδιαιτεροτήτων του επαγγέλματος από πλευράς ξενοδόχου. Να ληφθεί υπόψη ότι η κυριότερη αιτία αποχώρησης είναι η αδυναμία συνεννόησης με την εργοδοσία. Εδώ πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι οι ξενοδόχοι δεν είναι αδαείς ως προς τις ιδιαιτερότητες του επαγγέλματος, διότι κατά 43% έχουν ξενοδοχειακές σπουδές.

Βέβαια, το επάγγελμα του ξενοδοχειακού διευθυντή δεν είναι απλά ένα επάγγελμα γνώσεων αλλά ένα επάγγελμα βιωμάτων και ένα επάγγελμα με μεγάλη κινητικότητα. Οι διευθυντές ξενοδοχείων αλλάζουν αρκετά ξενοδοχεία στην καριέρα τους, εργάζονται σε διαφορετικές περιοχές και βιώνουν τη διαφορετικότητα των ξενοδοχειακών επιχειρήσεων και τουριστικών αγορών. Το επάγγελμα αυτό έχει δικούς του κώδικες και ορολογία, ειδικούς κανόνες και ιδιαιτερότητες. Είναι ένα δύσκολο επάγγελμα που διαχειρίζεται δύσκολες επιχειρήσεις.

Από την άλλη πλευρά, ο διευθυντής αμείβεται επί μισθώ, ενώ ο επιχειρηματικός κίνδυνος βαρύνει τον ξενοδόχο. Με δεδομένη την επιχειρηματική ανασφάλεια που επικρατεί στη χώρα μας και τις σοβαρότατες αρνητικές οικονομικές ιδιαιτερότητες των ξενοδοχείων (υψηλές επενδύσεις παγίων, ευαισθησία σε εξωτερικούς παράγοντες, χαμηλό ποσοστό κέρδους, ανελαστικότητα κόστους και παραγωγής και εποχικότητα), είναι λογικό ο ξενοδόχος να ελέγχει εκ του σύνεγγυς την πορεία της επιχείρησής του.

Το δεύτερο και σημαντικό πρόβλημα που εντοπίζουν οι διευθυντές, είναι η εμπλοκή του ξενοδόχου και του κύκλου του στην καθοδήγηση του προσωπικού. Αυτό αποδέχονται και οι ξενοδόχοι, δηλώνοντας ότι επεμβαίνουν στη διαχείριση προσωπικού κατά 96% και τα άτομα του κύκλου τους κατά 33%.

Αβίαστα λοιπόν, προκύπτει το συμπέρασμα ότι τα δύο κυριότερα προβλήματα που ζητούν λύση είναι ο διαχωρισμός αρμοδιοτήτων και ο σεβασμός εκάστου στο ρόλο του άλλου, όπως εξάλλου επαληθεύει η διενεργηθείσα έρευνα.