Ήταν το ποτό των πειρατών και απαραίτητη δόση στα μοχίτο και τα ντάικιρι που λάτρευε ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ. Το ρούμι έβρισκε πάντα τρόπους να μένει στην Ιστορία. Και σήμερα επιστρέφει για να κατακτήσει τη θέση που του αξίζει.
Παρά την εξαιρετική του γεύση και την πλούσια ιστορία του, το ρούμι ζούσε για πολλές δεκαετίες στη σκιά του ουίσκι, της βότκας και του κονιάκ. Ήταν περισσότερο ένα εξωτικό ποτό της Καραϊβικής, χαμένο στους πειρατικούς μύθους, ένα βαρύ αλκοολούχο που κυλούσε στις φλέβες των μεθυσμένων ναυτών της πάλαι ποτέ βρετανικής αυτοκρατορίας.
Το ρούμι είναι δημιούργημα της Κίνας. Από την Κίνα έφτασε στην Ινδία και εκεί το ανακάλυψε ο Μάρκο Πόλο για να το φέρει στη Γηραιά Ήπειρο. Το ρούμι έφτασε στην Καραϊβική περίπου το 1650 ως ανταμοιβή για την καλή δουλειά που έκαναν οι ναύτες των εμπορικών πλοίων και ως φάρμακο για τη θεραπεία διαφόρων ασθενειών.
Τώρα το ρούμι επιστρέφει για να κυριαρχήσει στην αγορά του αλκοόλ. Όπως σημειώνουν σε εκθέσεις τους αναλυτές του κλάδου, το ποτό των πειρατών και του Χέμινγουεϊ καταγράφει διπλάσια αύξηση στην κατανάλωση σε σχέση με τα υπόλοιπα αλκοολούχα.

Οι αριθμοί

• 1493 είναι η χρονιά που ο Χριστόφορος Κολόμβος έφερε το ζαχαροκάλαμο στην Ευρώπη
• 3-17 χρόνια μένει στο βαρέλι το ρούμι για τη διαδικασία της απόσταξης
• 70 είναι οι βαθμοί αλκοόλ που έχει το ρούμι μετά την απόσταξη
• 43 είναι οι βαθμοί μετά την προσθήκη αποσταγμένου νερού
• 5% είναι στην Ελλάδα το μερίδιο που κατέχει το ρούμι στην αγορά των αλκοολούχων

Πηγή: www.tanea.gr

Αλέξης Σωτηρόπουλος – Δευτέρα 18 Μαΐου 2009