Στην εποχή της μεγάλης οικονομικής κρίσης, αυξάνουν οι προβληματισμοί και οι συζητήσεις για το μέλλον των μουσείων, καθώς οι περικοπές στις δημόσιες δαπάνες και η έλλειψη χορηγών δημιουργούν ένα ασφυκτικό κλίμα.

Τα μουσεία μπορεί και πρέπει να επαναπροσδιορίσουν τις σχέσεις τους με το κοινό, χρησιμοποιώντας νέους τρόπους προσέλκυσης. Η αντίληψη ότι το μουσείο είναι ένα κτήριο που περιέχει εκθέματα και περιμένει απλώς τους επισκέπτες του, βασιζόμενο στη «διασημότητα» των εκθεμάτων, έχει παρέλθει προ πολλού.

Το μουσείο για να παίξει το ρόλο του, πρέπει να είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Γι’ αυτό τα μουσεία πρέπει να περιλαμβάνουν εκδηλώσεις, αφηγήσεις, διαλέξεις, αλλά και παιδικό παιχνίδι ως ξενάγηση. Η εκπόνηση των προγραμμάτων του κάθε μουσείου, πρέπει να στοχεύει σε ειδικές κατηγορίες: π.χ. παιδιά, φοιτητές, τουρίστες κ.α. Ένα πολύ πετυχημένο πρόγραμμα για μικρά παιδιά εφαρμόζει το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο στην Αθήνα, όπου με τη μορφή παραμυθιού τα ταξιδεύει στην αρχαία Ελλάδα.

Πέρα όμως από τα εκθέματα και την οργάνωση εκδηλώσεων το κάθε μουσείο θα πρέπει να παράγει μόνο του οπτικοακουστικό υλικό και να ανοίγει τους δικούς του δρόμους αμφίδρομης επικοινωνίας με το κοινό. Ο επισκέπτης είναι πλέον περισσότερο απαιτητικός, θέλει μια ολιστική εικόνα που μόνο οι νέες τεχνολογίες μπορούν να προσφέρουν. Ο σχολιασμός και η διατύπωση απόψεων, καθιστά όχι μόνο τους επισκέπτες, αλλά και το ευρύτερο κοινό ενεργό παράγοντα και φίλο της προσπάθειας αναβάθμισης των μουσείων.

Πηγή: ΠΕΙΡΑΪΚΟ ΟΡΟΣΗΜΟ - Περιοδικό αρχαιολογίας & πολιτισμού

Αλέξης Σωτηρόπουλος - Δευτέρα 20 Μαΐου 2013