«Η επιτυχία φαίνεται να συνδέεται µε την ανάληψη δράσης. Οι επιτυχηµένοι άνθρωποι πάντα βρίσκονται σε κίνηση. Μπορεί να κάνουν λάθη, αλλά δεν τα παρατάνε», έγραψε ο Κόνραντ Χίλτον το 1957 στην αυτοβιογραφία του µε τον τίτλο «Be My Guest». Αυτός ήταν ο Χίλτον, που στις δύσκολες στιγµές δεν τα παράτησε και κατάφερε τελικά µε τις κατάλληλες επιχειρηµατικές κινήσεις να δηµιουργήσει µια αυτοκρατορία που ευηµερεί µέχρι τις µέρες µας (αν και σήµερα το όνοµα Hilton είναι συνήθως στο επίκεντρο της δηµοσιότητας για τους λάθος λόγους).

Ο Κόνραντ Χίλτον γεννήθηκε το 1887 ανήµερα τα Χριστούγεννα, σε µια µικρή πόλη του Νέου Μεξικού. Ο πατέρας του, ένας επιτυχηµένος Νορβηγός µετανάστης, που είχε το µοναδικό πολυκατάστηµα της πόλης, έχτισε ένα µεγάλο σπίτι όπου στέγασε την αµερικανογερµανίδα γυναίκα του και τα οχτώ παιδιά του.

Ο νεαρός τότε Χίλτον σπούδασε σε στρατιωτική σχολή, ενώ αργότερα παρακολούθησε µαθήµατα σε ένα κολέγιο ειδικευµένο σε θέµατα εξόρυξης και τεχνολογίας. Μετά το πέρας των σπουδών του γύρισε και εργάστηκε στο κατάστηµα του πατέρα του, στο οποίο έγινε σύντοµα συνεταίρος.

Το 1907 το σπίτι των οκτώ δωµατίων έγινε το πρώτο άτυπο Hilton Hotel, προκειµένου η οικογένεια να ανταπεξέλθει στην ύφεση της οικονοµίας. Οι δουλειές δεν πήγαιναν καλά και ο Χίλτον πρότεινε να νοικιάσουν µερικά από τα δωµάτια προς ένα δολάριο το βράδυ, συµπεριλαµβανοµένων των γευµάτων. Πήγαινε λοιπόν κάθε µέρα στο σταθµό του τρένου, όπου προσπαθούσε να βρει πελάτες, κυρίως πλανόδιους πωλητές. Η προσπάθεια αυτή απέφερε καρπούς και σύντοµα έβγαλε την οικογένεια από τη δύσκολη θέση που είχε βρεθεί.

Τα επόµενα χρόνια δούλευε ταυτόχρονα στο κατάστηµα, αλλά και ως ταµίας σε τράπεζα, έως το 1918, όταν βρέθηκε στη Γαλλία κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσµίου Πολέµου. Όµως, γύρισε πίσω όταν έµαθε ότι ο πατέρας του σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχηµα, στο πρώτο ίσως θανατηφόρο τροχαίο στην ιστορία της πολιτείας του Νέου Μεξικού.

Την ίδια χρονιά µετακόµισε στο Τέξας όπου προσπάθησε να εξαγοράσει µια τράπεζα. Αν και η συµφωνία δεν επιτεύχθηκε, ο Χίλτον παρατήρησε ότι τα λίγα ξενοδοχεία της περιοχής ήταν όλα γεµάτα. Καθώς περίµενε στην ουρά για να κάνει τσεκ-ιν, έπιασε κουβέντα µε τον ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου, ο οποίος παραπονέθηκε ότι η ζήτηση για τα δωµάτιά του ήταν τόσο µεγάλη «που έτρεχε και δεν έφτανε» και αναζητούσε εναγωνίως κάποιον να το αγοράσει για να το ξεφορτωθεί.

Ο Χίλτον, θυµούµενος προφανώς την πρώτη επιτυχηµένη απόπειρα που είχε πριν µια δεκαετία, άδραξε την ευκαιρία και εξαγόρασε –µε την κληρονοµιά του πατέρα του και µε την οικονοµική βοήθεια µερικών φίλων– το ξενοδοχείο απαλλάσσοντας έτσι τον ιδιοκτήτη από το «πρόβληµά» του. Η ζήτηση για δωµάτια ήταν τόσο µεγάλη, που ο Χίλτον νοίκιασε και το δωµάτιό του (κάθε βράδυ κοιµόταν στην καρέκλα του γραφείου), ενώ µετέτρεψε όλους τους ελεύθερους χώρους σε δωµάτια.

Το 1925 έχτισε στο Ντάλας το πρώτο ξενοδοχείο που έφερε το όνοµά του και λίγα χρόνια αργότερα στο Σικάγο το Conrad Hilton, το οποίο διέθετε 1.000 δωµάτια (το µεγαλύτερο της εποχής). Το 1931 έφθασε στα όρια της χρεοκοπίας, αφού η διεθνής ύφεση περιόρισε πολύ τις µετακινήσεις, όµως σώθηκε από κάποιους επενδυτές µε τους οποίους συνεργάστηκε, ανεπιτυχώς όπως αργότερα αποδείχθηκε. Τελικά ανέλαβε ξανά τον έλεγχο των ξενοδοχείων του και το 1946 ίδρυσε την Hilton Hotels Corporation.

Τα επόµενα χρόνια ο Χίλτον άρχισε να εξαγοράζει πολυτελή ξενοδοχεία και καζίνο, ενώ συνεργάστηκε µε εταιρείες ενοικιάσεως αυτοκινήτων και εκδόσεως πιστωτικών καρτών. Σύντοµα είχε καταστεί από τους πιο επιτυχηµένους και εύπορους επιχειρηµατίες (µε έντονη πολιτική και φιλανθρωπική δράση), ενώ το όνοµά του φιγουράριζε δίπλα σε άλλους θρύλους της Αµερικής, όπως ο Φορντ και ο Ροκφέλερ.

Το 1966 ο γιος του, Μπάρον Χίλτον (ένα από τα τέσσερα παιδιά που είχε από τις τρεις συζύγους του – µία από αυτές ήταν η Ζα Ζα Γκαµπόρ, γνωστή ηθοποιός και βασίλισσα οµορφιάς), ανέλαβε το τιµόνι της εταιρείας, ενώ ο πατέρας του διαχειρίστηκε τις επιχειρήσεις εκτός Αµερικής (τα Hilton International).

Ο Κόνραντ Χίλτον πέθανε το 1979 σε ηλικία 91 ετών και άφησε το µεγαλύτερο µέρος της περιουσίας του, προς απογοήτευση των παιδιών του, στο φερώνυµο ίδρυµα και στο πανεπιστήµιο Conrad Hilton University, το οποίο εξειδικεύεται στις τουριστικές σπουδές. Πάντως, τα παιδιά του αµφισβήτησαν τη διαθήκη και κινήθηκαν νοµικά, µε αποτέλεσµα, το 1988, 335 εκατ. δολάρια να περάσουν στα χέρια τους.

Το παραπάνω απόσπασμα είναι από το βιβλίο του Ι. Πρωτοπαπαδάκη, “Γνωστά ονόματα άγνωστες ιστορίες 3”, εκδόσεις Σταμούλη.