Ο βασικός λόγος που κλείνουν τα ξενοδοχεία είναι ότι η Αθήνα υποδέχεται κάθε χρόνο όλο και λιγότερους τουρίστες, ενώ το ξενοδοχειακό της δυναμικό ενισχύθηκε με νέα ξενοδοχεία το 2004 με την οργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων. 

Όμως η πόλη έχασε σε συγκριτικό πλεονέκτημα. Αφέθηκε στην τύχη της και μέσα σε λίγα χρόνια, μεγάλες περιοχές -που αποτελούν κομμάτι του ιστορικού της κέντρου- έγιναν απαγορευμένη ζώνη για Έλληνες και τουρίστες. 

Η Ομόνοια, η Πλατεία Καραϊσκάκη, η περιοχή γύρω από το Πολυτεχνείο, το Πεδίον του Άρεως και πολλά άλλα σημεία της Αθήνας δεν… περπατούνται. Πρώτα ήρθαν τα λουκέτα στα καταστήματα και, στη συνέχεια, τα λουκέτα στα ξενοδοχεία αυτών των περιοχών ήταν το επακόλουθο της υποβάθμισης. 

Ως αποτέλεσμα οι πληρότητες στα ξενοδοχεία της Αθήνας έχουν πέσει κάτω από το 50%, στο 46,9%, η μέση τιμή δωματίου έχει υποχωρήσει στα 87,8 ευρώ και το έσοδο ανά δωμάτιο στα 41,2 ευρώ. Όταν στα ξενοδοχεία της Κωνσταντινούπολης το έσοδο ανά δωμάτιο διαμορφώνεται στα 93 ευρώ και η μέση τιμή δωματίου στα 135,2 ευρώ. 

Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ξενοδόχων (ΠΟΞ), Γιάννη Ρέτσο: "Η κακή εικόνα της Αθήνας, κτυπάει και τους υπόλοιπους προορισμούς της χώρας, από τη Χαλκιδική μέχρι την Κρήτη και τη Ρόδο. Από εκεί και πέρα όλα είναι αλυσίδα. Η μείωση του αριθμού των τουριστών φέρνει εκπτώσεις στις τιμές. Οι μικροί για να κρατηθούν αναγκάζονται να δώσουν χαμηλές τιμές, οι μεγάλοι ακολουθούν και ο φαύλος κύκλος δεν έχει τέλος... ".